Teoria pól morficznych Ruperta Sheldrake`a

Rupert Sheldrake w swojej książce „A NEW SCIENCE OF LIFE” stawia przełomową hipotezę przyczyn tworzenia się form: uważa, że natura ma wewnętrzną pamięć, w której zawarty i aktualizowany jest plan stworzenia. Ukazuje się ona w tzw. „polach morficznych „(morfogenetycznych)- polach informacyjnych, które strukturyzują materię (być może- tak jak magnez porządkuje opiłki żelaza). Te właśnie pola informacyjne regulują rozwój całego życia…
Związki pomiędzy polem informacyjnym (morficznym) a materią Sheldrake nazwał „rezonansem morficznym”. Działa on tym silniej, im bardziej formy wchodzą ze sobą w interakcje i im bardziej są do siebie podobne (np. wszystkie stokrotki są w rezonansie, ze względu na swoje podobieństwo formy z polem morficznym stokrotek; ze względu na podobieństwo formy, stokrotki znajdują się także w warunkowym rezonansie morficznym z polem morficznym nagietków, ponieważ oba należą do tej samej rodziny; nie powstaje jednak prawie żaden rezonans morficzny z polem morficznym róż, dlatego stokrotki nie mogą przyjąć informacji z pola morficznego róż).
Nauka o polach morficznych wyjaśnia, jak powstają formy biologiczne, skąd każda pojedyncza komórka pozyskuje wiedzę o swojej specjalizacji, wzorze funkcjonowania, zasadach rozkładu, czy budowy.
Dziś fizycy kwantowi i współcześni biolodzy rozszerzają ideę pól morficznych na wszystkie zjawiska świata mówiąc o „polach informacyjnych”. Wychodzą od założenia, że wszechświat posiada pola informacyjne, które są w istocie „projektem budowy” i wszystkie organizmy znajdują się z nimi w stanie wzajemnego oddziaływania (rezonansu).

„Zgodnie z najnowszymi odkryciami żyjące organizmy nie są żadnymi, szybującymi w próżni pojedynczymi maszynami, ale holistycznymi, pracującymi w sieci i podlegającemu „wyższemu” porządkowi częściami większej całości.”
~ Ölwin Pichler- New Homöopathie in Theorie und Praxis

Share

Dodaj komentarz